برای نشان دادن احساسات تحمیل شده به آنچه که در طول حیاتشان به عنوان شی درک شدهاند، به چه نوع زبان بصری نیاز داریم؟ اشیائی که در دنیای تحمیلها نامرئی شدهاند. چطور میتوان این وحشت را منتقل کرد؟ اینبار فضا از آن ماست. من، جان اشیاء و رنگها. تا همزمان از یاد ببرم و بیاد بیاورم، خودهایم، بدنهایم و آنچه که این دو میتوانند تحمل کنند.