ایــن مجموعــه تلالاشــی اســت بــرای گیــر انداختــن جزئیــات لحظههایــی کــه هریــک بــه دلیلــی بــه ذهـن فراخوانـده شـده و بـه صورتـی مبهـم و نادقیـق بـه یـاد آورده شـدهاند. زیـرا دقـت و کمـال ناشـی از آن، توهمــی بیــش نیســت. هیــچ چیــز دقیقــی نــه در بیــرون و نــه در ذهــن وجــود نــدارد. از هــر خاطـره چنـد نسـخه هسـت و هیچیـک در واقعـی بـودن بـر دیگـری برتـری نـدارد، امـا در هـر نوبـت از فراخوانـده شـدن بـه شـکلی تـازه بازنمایـی میشـود. خاطـره چیـزی سـیال اسـت. گویـی رشـتههایی بیشـکل کـه مـدام زاده میشـوند و در هـوا معلـق میماننـد. هـرگاه بـه یادشـان میآوریـم، انـگار در هــوا دســت دراز کــرده باشــیم، چنــد رشــته لالای انگشــتهامان گیــر میکننــد و در هــم میپیچنــد. لحظههــا ثابــت نیســتند. در هــر آن چندیــن نســخه از واقعــه درحــال تولیــد اســت کــه جزئیاتــی متفـاوت از دیگـر نسـخهها دارد. تـلالاش بـرای دقیـق کـردن تصاویـر مبهـم خاطـره، بیهـوده اسـت. قـاب گرفتـن مشـخص یـک لحظـه، ناممکـن اسـت. تصویرهـا مـدام درحـال تغییرنـد و هربـار دسـت دراز کنیـم بـرای گرفتـن رشـتهها، حالمـان هرچـه باشـد تصویـر بـر همـان بنیـان شـکل میگیـرد. مـا مجموعـهای از تکرارهـا هسـتیم. حـرکات تکـراری، حرفهـای تکـراری، تجربههـای تکـراری. هیـچ چیــز منحصربهفــرد نیســت. نمیتوانــد کــه باشــد. «از نظــر علــم حســاب ایــن امکانپذیــر نیســت؛ بـدون کمتریـن شـکی در جهـان تعـداد حـركات بـه مراتـب از تعـداد افـراد كمتـر اسـت. ایـن دریافـت مــا را بــه نتیجهگیــری تكاندهنــدهای ســوق میدهــد: حركــت از یــك فــرد فردیتــر اســت. كوتــاه سـخن اینكـه: مـردم زیـاد، حـركات كـم.»* هـر شـخص، بـا اندکـی اغمـاض تکـرار اشـخاصی پیـش از خـود اسـت. تکرارهایـی کـه هرکـدام هـم هویـت خـود را دارنـد و هـم ناکامـل و نادقیـق چیـزی دیگـر را هزاربـاره تکـرارکردهانـد. هـر سـایه، میتوانـد هـزار حرکـت را بازنمایـی کنـد. پشـت هـر خـط، هـزار چرخـش نهفتـه اسـت. مـا خـود منحصربهفـرد نیسـتیم. هـم مـا تکـرار شـدهایم و هـم خاطـرات در مـا. هربـار، بـا اندکـی اختـلالاف جزئـی.

* از «جاودانگی» میلالان کوندرا